Dranghekken…of toch niet.

Woensdag 9 oktober, Washington dc.

Vandaag staat er een rondleiding op het programma met Petra, zij is nederlands maar woont al heel lang hier.

Na een ontbijt rijden we naar het ontmoetingspunt tegenover het Air and Space museum, daar maken we kennis met elkaar, we kennen elkaar van Facebook. Toch leuk om elkaar dan “echt” te ontmoeten.

Allereerst lopen we in de richting van het Capitool, het is erg rustig omdat er op het moment een shutdown is, alle overheidsgebouwen zijn dicht, ook de musea die betaald worden zijn niet open. En dat allemaal omdat de republikeinen en democraten het niet eens kunnen worden  en met modder blijven gooien naar elkaar, en dat duurt nu al een week.

We zijn dus benieuwd wat we kunnen zien onderweg, het Capitool kunnen we in ieder geval niet in maar we zien het in ieder geval van de buitenkant.

Daarna lopen we langs allerlei mooie gebouwen onder andere de Library of Congres die, je raadt het al, dicht is. We lopen even naar binnen bij Union station wat er echt mooi uitziet, we zouden zo de trein kunnen nemen. Buiten staat er een hele stand waar ze laten zien hoe cranberries geoogst worden, heel leuk om te zien.

We lopen verder en komen dan langs het Newseum, niet door de staat beheerd dus wel open. Via Chinatown, waar overigens nog maar twee Chinezen zitten komen we langs Ford Theatre waar Abraham Lincoln werd vermoord door John Wilkes Booth, aan de overkant zien we het huisje waar hij naar toe werd gebracht en uiteindelijk overleed.

Daarna lopen we door naar het kerkje van de presidenten en de voorkant van het Witte Huis.

Helaas hebben we niemand gezien, wel zagen we iemand met een hond lopen die verdacht veel leek op de hond van de president maar bij navraag was hij het niet, jammer maar hij was wel leuk.

Tijd voor lunch bij Old Ebbitt Grill, lekker gegeten en onze voetjes even rust gegeven, het valt dan altijd wel tegen om weer op gang te komen.

We komen langs de achterkant van het Witte Huis en dat vind ik eigenlijk mooier als de voorkant.

Dan komen we bij de monumenten en meteen is het al raak…een hek!

Dit is het monument voor de soldaten van wereldoorlog twee maar door alle hekken kunnen we er niet makkelijk bij, we besluiten er maar langs te lopen. daarna lopen we langs de Mall naar het Vietnam monument, ook hier staan hekken en een ranger maar iedereen loopt langs de hekken en ook de ranger schijnt het geen moer t kunnen schelen. Eigenlijk si het maar raar, deze monumenten zijn nooit bewaakt of afgesloten en nu wel, duidelijk een geval van burgertje en toeristje pe=sten. Mooi dat we er langs kunne lopen, het is erg indrukwekkend, grote muren van natuursteen met alle overleden en vermiste soldaten er op.

Bij het monument voor Lincoln is het druk en staan veel hekken en politie, hier kunnen we dus helaas niet dichtbij komen, jammer maar we hebben al veel kunnen zien.

Door naar het monument voor de Korea-oorlog, hier hetzelfde verhaal als bij het Vietnam monument, we kunnen dus gewoon langs het hek lopen. Ook dit monument is weer zeer indrukwekkend, de beelden zijn levensecht en de uitdrukkingen op de gezichten geven de angst weer die ze voelden.

Ook het monument voor Martin Luther King kunnen we niet bezoeken door de hekken die er staan en we zien ook een politieauto dus wagen het maar niet. Tussen de bosjes door kan ik nog net een foto maken.

Het Jefferson monument zien we allen van ver, mijn voeten willen niet meer en we besluiten er niet heen te lopen.

Vervolgens lopen we weer richting het Air and Space museum maar halverwege kan ik echt niet meer en Petra en Andre besluiten door te lopen dan kan Andre mij met  de auto oppikken.

Na een uurtje gerust te hebben in het hotel rijden we naar Carrabbas voor het eten, lekker hoor maar opstaan na zo lang gezeten te hebben valt niet mee, dat wordt nog wat morgen.

Al met al hebben we heel veel gezien en veel geleerd, het was een mooie rondleiding en het weer was ook ideaal daarvoor.

Donderdag 10 oktober.

Hier kan ik kort over zijn, het lopen gaat zeer moeizaam en ook Andre heeft er last van al is dat niet zo erg als bij mij. We besluiten een rustdag in te lassen en halen wat boodschappen en gaan nog even een broodje halen bij Panera en verder blijven we in het hotel.

Tot zover, de groetjes van ons.